کد مطلب:141771 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147
شهادت حبیب
فردی از «بنی تمیم» [1] به نام «بدیل بن صریم» با شمشیر خود ضربه ای به حبیب زد و دیگری از همان قبیله (تمیم) با نیزه اش به او ضربه زد. پس از این بود كه حبیب از اسب به
زمین افتاد، اما همین كه خواست از جای برخیزد «حصین بن تمیم» با شمشیر بر فرق او زد. مرد «تمیمی» از اسب پایین پرید و سر حبیب را از بدن او جدا كرد. حصین به او گفت: «من در كشتن او شریك تو هستم» پس دیگری گفت: «به خدا قسم، او را كسی جز من نكشت» حصین گفت: «سر را به من بده تا كه به گردن اسبم بیندازم تا مردم ببینند و بدانند من در قتل او شریك تو هستم، سپس سر را تو بگیر و به عبیدالله بن زیاد بده، من نیازی به هدیه ای كه برای كشتن او به تو عطا می كند ندارم» او زیر بار نرفت و قوم آن دو سرانجام بین آن دو نفر داوری كردند. او سر حبیب را به حصین داد و حصین در بین لشكر به جولان پرداخت، در حالی كه سر را به گردن اسب آویخته بود. سپس سر را بازگردانید و تمیمی آن را گرفت و به اسب خود آویزان كرد تا آن كه نزد ابن زیاد ببرد. [2] در این هنگام بود كه امام حسین علیه السلام خود را بر بالین حبیب رسانید و فرمود: «عندالله احتسب نفسی و حماة اصحابی؛ [3] خودم و اصحاب وفادارم را نزد خدا احتساب می كنم». پس از آن، امام مكرر این آیه را تلاوت فرمود: (انا لله و انا الیه راجعون)؛ [4] ما از آن خداییم و به سوی او بازمی گردیم» [5] در برخی از مقاتل آمده كه امام فرمود: «لله درك یا حبیب، لقد كنت فاضلا تختم القرآن فی لیلة واحدة؛ [6] آفرین بر تو ای حبیب تو مردی فاضل بودی كه در یك شب قرآن را ختم می كردی».
در زیارت ناحیه مقدسه آمده: «السلام علی حبیب بن مظاهر الاسدی؛ [7] درود بر تو ای حبیب بن مظاهر اسدی»
درسی كه می توان گرفت: امتیازات حبیب:
1. امام حبیب را فاضل می دانند؛
2. او هر شب، كل قرآن را تلاوت می كرد:
3. معرفت او به امام بر دیگران امتیاز داشت.
اما آیا انحراف دشمن حسین علیه السلام توجیه پذیر است؟ آیا ریاكاری و مقام طلبی حصین و شمشیر به مزد بودن آن تمیمی شایان عبرت نیست؟
زمین افتاد، اما همین كه خواست از جای برخیزد «حصین بن تمیم» با شمشیر بر فرق او زد. مرد «تمیمی» از اسب پایین پرید و سر حبیب را از بدن او جدا كرد. حصین به او گفت: «من در كشتن او شریك تو هستم» پس دیگری گفت: «به خدا قسم، او را كسی جز من نكشت» حصین گفت: «سر را به من بده تا كه به گردن اسبم بیندازم تا مردم ببینند و بدانند من در قتل او شریك تو هستم، سپس سر را تو بگیر و به عبیدالله بن زیاد بده، من نیازی به هدیه ای كه برای كشتن او به تو عطا می كند ندارم» او زیر بار نرفت و قوم آن دو سرانجام بین آن دو نفر داوری كردند. او سر حبیب را به حصین داد و حصین در بین لشكر به جولان پرداخت، در حالی كه سر را به گردن اسب آویخته بود. سپس سر را بازگردانید و تمیمی آن را گرفت و به اسب خود آویزان كرد تا آن كه نزد ابن زیاد ببرد. [2] در این هنگام بود كه امام حسین علیه السلام خود را بر بالین حبیب رسانید و فرمود: «عندالله احتسب نفسی و حماة اصحابی؛ [3] خودم و اصحاب وفادارم را نزد خدا احتساب می كنم». پس از آن، امام مكرر این آیه را تلاوت فرمود: (انا لله و انا الیه راجعون)؛ [4] ما از آن خداییم و به سوی او بازمی گردیم» [5] در برخی از مقاتل آمده كه امام فرمود: «لله درك یا حبیب، لقد كنت فاضلا تختم القرآن فی لیلة واحدة؛ [6] آفرین بر تو ای حبیب تو مردی فاضل بودی كه در یك شب قرآن را ختم می كردی».
در زیارت ناحیه مقدسه آمده: «السلام علی حبیب بن مظاهر الاسدی؛ [7] درود بر تو ای حبیب بن مظاهر اسدی»
درسی كه می توان گرفت: امتیازات حبیب:
1. امام حبیب را فاضل می دانند؛
2. او هر شب، كل قرآن را تلاوت می كرد:
3. معرفت او به امام بر دیگران امتیاز داشت.
اما آیا انحراف دشمن حسین علیه السلام توجیه پذیر است؟ آیا ریاكاری و مقام طلبی حصین و شمشیر به مزد بودن آن تمیمی شایان عبرت نیست؟
[1] موسوعة كلمات الامام الحسين عليه السلام، ص 446، ش 424.
[2] الكامل في التاريخ، ج 2، ص 567.
[3] تاريخ الامم و الملوك، ج 5 ص 439-440؛ مقتل الحسين عليه السلام خوارزمي، ج 2، ص 192؛ الكامل في التاريخ، ج 2، ص 567؛ البداية و النهاية، ج 8، ص 198؛ بحارالانوار، ج 45، ص 27؛ عوالم، ج 17، ص 27؛ اعيان الشيعة، ج 1، ص 206؛ وقعة الطف، ص 230-231؛ موسوعة كلمات الامام الحسين، ص 446.
[4] بقره، آيه 156.
[5] مقتل الحسين مقرم، ص 301.
[6] موسوعة كلمات الامام الحسين، ص 446، ش 424، ص 231. در ينابيع المودة، ج 3، ص 71 آمده «يرحمك الله يا حبيب، لقد كنت تختم القرآن في ليلة واحدة و انت فاضل؛ اي حبيب، خداوند تو را رحمت كند. كه در يك شب قرآن را ختم مي كردي و تو فاضل بودي».
[7] اقبال الاعمال، ج 3، ص 78 و 343.